شهید سید مرتضی حسینی

‍ پسرم ؛ تو به من درس زندگی دادی، زندگی در مسیر اهل بیت؛ همان زمان که گفتی : 

مادر این همه انسان میروند حسینیه ها و برای امام حسین عزاداری میکنند همه آن الکی است؟

اگه راست میگین اجازه بده من برم و از خواهرش دفاع کنم؛ به من میگفتی که تورا وقف علی اصغر و علی اکبر حسین کردم !!

دیگه حرفی نداشتم! شرمندگی در مقابل فرزندم که به فهم وشعورو درک بالا رسیده بود...

در تاریخ 1377/1/1 در استان اصفهان به دنیا آمد. مرتضی پسر خیلی دلسوز برای خانواده و فامیل بود از بچگی احساس مسیولیت نسبت به همه اهل خانواده و 'فامیل داشتند ، و تعصب فراوانی به دین و مذهب داشتند.

پدرشان به خاطر علاقه زیادی که به مولا علی علیه السلام داشتند اسم سید مرتضی رو برای ایشان انتخاب کردند.

عشق و علاقه خاصی به اباعبدالله داشت و در محرم و صفر از جان و دل خدمت میکرد.

در هیئت ها و مساجد چای میداد، و تا ساعت ۲ شب دیگ های بزرگ نذری اباعبدلله را میشست و آخر شب به خانه بر میگشتند....

مادر سید مرتضی از آن لحظه ای خداحافظی با پسرانش به سوریه میگفت که از آنها خواسته بود که هیچ وقت همدیگر و تنها نگذارند و مواظب هم دیگه باشند.

سید عباس ، دایی سید مرتضی تعریف میکند که هر عملیاتی پیش می آمد بی خبر می رفت اسم می نوشت و من هم مجبور بودم به خاطر قولی که به خواهرم داده بودم دنبالش برم...

در یکی از عملیات ها که داوطلبانه سید مرتضی به همراه دایی اش و هفت نفر از بچه های  فاطمیون که برای پیشروی به خط دشمن رفته بودند ، با پیروزی برگشتند ، و خیلی مورد تشویق فرمانده قرار گرفتند.

در یک عملیات دیگر که باز هم دایی اش به همراهش رفته  بود، دو داعشی را به اسارت می گیرند یکی از آن ها را سید مرتضی و دیگری را سید عباس گرفته بود.

همان شب به پدرش زنگ زد و خیلی خوشحال بود می گفت: بابا بالاخره یکی از آنها را زنده گیر آوردم تا ازش سوال کنم به چه حقی به حرم عمه ما جسارت می کنند... 

ولی آخرین بار که به سید عباس زنگ زدیم گفت مرتضی نیست و گم شده، در آخرین عملیات ۵ کیلومتر همراه سید علی اصغر و سه نفر از همرزمانش به قلب دشمن نفوذ می کنند و به کمین می خورند و به درجه شهادت نائل میگردند...

روحش شـاد و یـادشـان گــرامـے

گـروه فرهنگـے سـرداران_بے_مرز

https://telegram.me/joinchat/D7HRmT8L2XFeVuNZ7v8YUQ