"هیچ گاه در شهر کربلا کفش به پا نمی کرد

همسر شهید مدافع حرم مرتضى عطایى (ابوعلى): 

مهمترین صفتی که آقا مرتضی را به "مقام شهادت" اون هم ظهر روز عرفه رساند، طوری برای زائرین امام حسین (ع) زحمت می کشید مانند مادری که برای فرزندش بدون هیچ چشم داشتی کارهای او را انجام می دهد.

از هیچ کاری کوتاهی نمی کرد.

حتی یک نفر در طول سفرهایی که با آقا مرتضی به زیارت عتبات رفتند را پیدا نمی کنید که از او دلخور شده باشند.

"هیچ گاه در شهر کربلا کفش به پا نمی کرد. "

می گفت: خاک کربلا حرمت داره. خون سیدالشهداء در اینجا ریخته شده.

هیچ گاه به کسی نمی گفت جا نداریم هر کس گذرنامه میداد قبول می کرد و می گفت: کسی که دعوت کرده خودش درست میکنه.

حتی مواردی پیش مى آمد که به یقین می رسیدیم خود ارباب کارها را درست می کرد.

یکبار که باید برای بستن قرارداد اتوبوس ساعت هفت صبح می رفت والّا صاحب اتوبوس با فرد دیگه ای قرارداد می بست و هیچ پولی برای بستن قرارداد نداشت و شب تا صبح می گفت نمی دونم صبح چه کار کنم.

صبح زود که برای برداشتن وسایل کار رفته بود مغازه، زنگ زد و از خوشحالی برای من تعریف کرد که طبق قولی که یکی از کارخانه های وسایل تاسیسات داده بودن و باید پنج سکه برای او می فرستادن.

وقتی آمده بود درب مغازه را باز کند بسته ای از لای درب افتاده بود و وقتی اون بسته را باز کرده بود. چهار نیم سکه داخل بسته بود و سریع اونها را فروخته بود و قرارداد اتوبوس را همان اول صبح بسته بود.

چه قدر اون روز آقا مرتضی خوشحال بود و گفت خود ارباب کارها را درست میکنه.

 @Agamahmoodreza