هوس برگشتن از علقمهء خان‌طومان را نداری برادر

دل نوشته 

(اولین سالگرد شهادت جواد الله کرم)

سلام فرمانده

کجایی برادر!

این روزها هروقت سر به آسمان بلند می‌کنیم، تصویر شما واسطة سلام ماست به اهل آسمان. خوب وقتی آسمان قابِ عکست شد. درست موقعش بود، در و دیوار شهر را داشت رنگ سیاهی و تزویر و دروغ پر می‌کرد که تصاویر شما رسید. دیوارهای شهرمان داشت قاب تصویر آدم‌هایی می‌شد که دیگر «دروغ»، «تزویر»، «ریا»، «نفاق» کلمات کم‌معنایی بودند در توصیف حرکات و سکنات و حرف‌هاشان. دمَت گرم؛ مثل همیشه به موقع بود.

اما برادر! با عکس‌هایتان، تصاویرشان از رنگ و لعاب افتاد؛ بگو با جولان دادنشان بین شهر و دیار که نه، بین عقاید و قلوب بچه‌هامان چه کنیم؟ بگو کی قرار است برگردی؟ برگرد که در نبودنتان عرصهء تاخت بعضی گسترده شده است؛ مثل کربلا؛ مثل عاشورا. عباس که رفت... رفت و برنگشت... رفت و کنار علقمه ماند... دور چادرها شلوغ شد... صورت بچه‌ها کبود شد... کمر زینب (سلام‌الله علیها) خم شد، معجرش سوخت، پیشانی‌اش چوبهء محمل را شناخت.

هوس برگشتن از علقمهء خان‌طومان را نداری برادر؟ این روزها بیشتر از مَشک آبت، تشنهء سایه‌ات هستیم؛ دلتنگ دلداری‌دادن‌هایت، بی‌قرار آرام‌کردن‌هایت. بگو کجایی برادر؟ هوس برگشتن از سفر که نه، خیال بازگشت از معراج را نداری؟

راستش را بخواهی حق می‌دهم به زمین خانطومان و هوای حلب و حریم بی‌بی؛ لابد خوب شناخته‌اند شما را که دل نمی‌کنند؛ رهایت نمی‌کنند. نمی‌دانم شاید... شاید شما پای‌بند معجر بی‌بی شدی، گیسو گره زدی به ضریح بی‌بی و ماندگار شدی... .

کجایی برادر؟ هرچند سربلند سفرت‌ شده‌ایم اما، می‌بینی طولانی شدن هجرت‌ات فلسفه‌بافمان کرده است؛ هوس برگشتن نداری؟ ما را به نشانه‌ای آرام نمی‌کنی؟ حق بده با معرفت که دلتنگ و بی‌قرار و پریشان نشانه‌ات باشیم. انگار آسمان را با خودت برده باشی، زمین‌گیرمان کرده‌ای...

به دور از نشانه‌ات، به یادت، با یادگارهایت، دور هم جمع می‌شویم، بیا و سری بزنی، احوالی بپرس، جمع‌مان را آسمانی کن. قرار ما امروز، در گلباران مقدم پربرکت علیّ اکبر ارباب دوعالم. بیا شاید به نگاه شما، ارباب ما را هم قربانی مقدم علیّ اکبرش خواست. چشم به راهمان که نمی‌گذاری؟

فطرس(عتیق الحسین)

کانال شهدای مدافع حرم

@mostafa_sadrzadeh