خان طومان

خان طومان |سوریه

بار اول اعزام به سوریه ، کمتر از 72 ساعت از تهران، وارد منطقه #خان_طومان شدیم. منطقه ای در ریف جنوبی حلب... 

شب قبل از ورود به خان طومان در مسجد روستای خلصه برای سازماندهی نیروها حضور داشتیم. یکی از دوستان پیشم اومد و اصرار داشت که در این ماموریت قسمت اداری با او باشم! ولی بنده به ایشان گفتم اومدم که در نقطه رهایی قرار بگیرم نه در عقبه خط! فردای آن روز به گردان عمار رفتم و در فاصله کمتر از پانصد متری دشمن قرار گرفتیم. آنچه که برایم اهمیت داشت شناخت دشمن تکفیری بود ، چرا که باید مےکشتم یا کشته مےشدم. وقت نماز آنها ( دشمن تکفیری) در پنج نوبت اذان می گفتند و صدای آنها به گوش میرسید! بعد نماز صبح هر روز یکی از آنها با صدای بلندی رجز میخواند تا آنجا که گلویش میگرفت و عده ای هم او را همراهی میکردند.

▪️خطاب او به ما اینگونه بود؛ایها_المتحجرین ! ایها المستکبرین ! قل لا اله الا الله لبیک یا الله و ... 

با وجودیکه شب ها گشت شبانه داشتیم و بیدار بودیم تنها زمان استراحت ما کمتر از سه ساعت بعد نماز صبح بود و از آنجاییکه میخواستم ماهیت دشمن تکفیری را بشناسم" بعد نماز در حیاط مقر می نشستم تا کاملا رجز این فرد را بشنوم و البته عربی متوجه میشدم و با دقت توجه میکردم که چه خطاب به ما می کند.

بعد از شنیدن رجزدشمن تکفیری! ناخودآگاه دو حزن در سینه ام نشست و مدتی مرا اندوهگین نمود. اول اینکه می دیدم در کشورم کسانیکه صاحب کرسی و تریبون و قلم هستند و بعضا از مسئولین نظام اسلامی! ما را تندرو و افراطی و متحجر می خوانند و اینجا هم که کیلومترها از کشورم فاصله دارم " دشمن تکفیری هم مرا به همین نام خطاب می کند! خدایا چه رابطه ای میان این دو است که من در بین آنها خنجرمےخورم؟! 

دوم حزن من اندوهی بود که در سینه امیرمومنان حضرت علی علیه السلام هنگام رویارویی با خوارج صدر اسلام بود که بظاهر از قاریان قرآن و از عابدان بودند حال آنکه درک درستی از اسلام نداشتند و آن لحظه این حزن حضرت را دریافتم و بر قلبم سنگینی خاصی بود که نهایتا در غروب جمعه ای با توسل به" حضرت بقیه الله ارواحنا فدا توانستم کمی آرام شوم.

 راوی؛ شاهد

کانال شهدای مدافع حرم

@mostafa_sadrzadeh